Πρόγραμμα 6ου Τακτικού Συνεδρίου ΟΣΥΑΠΕ

O. Σ. Υ. Α. Π. Ε. 

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 6ου ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Ο.Σ.Υ.Α.Π.Ε. 

Αθήνα, 25 – 26 Απριλίου - Ξενοδοχείο «Titania» 

Πέμπτη, 25 Απριλίου 2013 

10:00 – 11:00 Διαπίστευση Συνέδρων 

11:00 -11:10 Εκλογή Προεδρείου 

11:10 – 11:30 Χαιρετισμός Προέδρου ΑΔΕΔΥ κ. Τσικρικά 

11:30 – 12:30 Διοικητικός και Οικονομικός Απολογισμός από τον Πρόεδρο του Δ.Σ. 

12:30 – 14:30 Τοποθετήσεις παρατάξεων 

14:30 – 15:30 Διάλειμμα 

16:00 – 21:00 Τοποθετήσεις Συνέδρων - Κατάθεση Ψηφοδελτίων 

Παρασκευή, 26 Απριλίου 2013 

09:00 – 10:00 Εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής 

10:00 – 12:00 Τοποθετήσεις συνέδρων 

12:00 – 16:00 Εκλογική διαδικασία Εκλογή Νέου Γενικού Συμβουλίου 

Τέλος εργασιών

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Αλήθειες και ψέματα για το Δημόσιο

Από την αρ­χή της κρί­σης το Δη­μό­σιο και οι δη­μό­σιοι υ­πάλ­λη­λοι στο­χο­ποιή­θη­καν α­πό τις κυ­βερ­νή­σεις α­πέ­να­ντι στην υ­πό­λοι­πη κοι­νω­νία χα­ρα­κτη­ρι­ζό­με­νοι ως α­πο­κλε­στικά υ­πεύ­θυ­νοι για τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή κρί­ση και τα προ­βλή­μα­τα της χώ­ρας. Πρώ­τα σε αυ­τούς ε­φαρ­μό­σθη­καν τα μέ­τρα για μειώ­σεις μι­σθών και σή­με­ρα η συ­νο­λι­κή μείω­ση ει­σο­δή­μα­τος (κα­τά μέ­σο ό­ρο) υ­περ­βαί­νει το 50%. Σή­με­ρα, στο­χο­ποιού­νται για άλ­λη μια φο­ρά για να υ­λο­ποιη­θούν οι χι­λιά­δες α­πο­λύ­σεις, για τις ο­ποίες εί­χαν δε­σμευ­τεί οι κυ­βερ­νή­σεις α­πό το πρώ­το μνη­μό­νιο, πα­ρου­σιά­ζο­ντας μά­λι­στα τις α­πο­λύ­σεις ως α­πα­ραί­τη­τη προϋπό­θε­ση για την κα­τα­βο­λή της ε­πό­με­νης δό­σης. Η προ­πα­γάν­δα που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για πει­σθεί η κοι­νή γνώ­μη και να α­πο­κρύ­ψουν τον πραγ­μα­τι­κό στό­χο εί­ναι πραγ­μα­τι­κά «μα­κια­βε­λι­κής» έ­μπνευ­σης:
* Οι δη­μό­σιοι υ­πάλ­λη­λοι εί­ναι πολ­λοί, πα­ρου­σιά­ζο­ντας μά­λι­στα α­πί­στευ­τα νού­με­ρα ε­ντε­λώς αυ­θαί­ρε­τα (1.000.000 – 1.500.000 – 2.000.000).  Τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της α­πο­γρα­φής, την ο­ποία οι ί­διοι διε­ξή­γα­γαν ου­δέ­πο­τε προ­βλή­θη­καν. Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι με στοι­χεία του Υ­ΠΕΣΔ­ΔΑ, τον Οκτώ­βρη του 2012, οι μό­νι­μοι δη­μό­σιοι υ­πάλ­λη­λοι (πο­λι­τι­κοί, στρα­τιω­τι­κοί, έν­στο­λοι, ιε­ρείς, αι­ρε­τοί κ.ά.) ή­ταν 570.000, εκ των ο­ποίων το κα­θα­ρά πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό, στο ο­ποίο θα ε­πι­βλη­θούν τα μέ­τρα, δεν υ­περ­βαί­νει τους 400.000, δη­λα­δή κά­τω α­πό τον ευ­ρω­παϊκό μέ­σο ό­ρο (στοι­χεία ΟΟ­ΣΑ και Eurostat) και σα­φώς εί­ναι πο­λύ λί­γοι (αν πραγ­μα­το­ποιη­θεί ο στό­χος για 150.000-180.000 συ­ντα­ξιο­δο­τή­σεις και α­πο­λύ­σεις μέ­χρι το 2015) για να α­ντα­πο­κρι­θούν έ­στω και στοι­χειω­δώς στις κοι­νω­νι­κές α­νά­γκες. * Οι δη­μό­σιοι υ­πάλ­λη­λοι εί­ναι «ε­πίορ­κοι», δη­λα­δή α­νί­κα­νοι, ρά­θυ­μοι ή διε­φθαρ­μέ­νοι. 
Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι έ­να α­πό τα βα­σι­κά προ­βλή­μα­τα της δη­μό­σιας διοί­κη­σης εί­ναι ο κομ­μα­τι­σμός και η χρη­σι­μο­ποίη­ση της α­πό τον ε­κά­στο­τε νι­κη­τή των ε­κλο­γών ως λά­φυ­ρο για την ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση
μι­κρο­κομ­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Με βά­ση αυ­τή την αρ­χή χρη­σι­μο­ποιή­θη­καν και οι δη­μό­σιοι υ­πάλ­λη­λοι και συ­νε­πώς η α­ξιο­λό­γη­ση τους βα­σί­στη­κε σε με­γά­λο βαθ­μό σε κομ­μα­τι­κά κρι­τή­ρια. Οι διε­φθαρ­μέ­νοι ή α­νί­κα­νοι που δεν α­πο­μα­κρύν­θη­καν α­πό τη θέ­ση τους ή­ταν αυ­τοί που προ­στα­τεύο­νταν α­πό την πο­λι­τι­κή η­γε­σία για να ι­κα­νο­ποιή­σουν α­πό τη δι­κή τους θέ­ση, δι­κά της συμ­φέ­ρο­ντα. Η δια­φθο­ρά ή­ταν πά­ντα «κά­θε­τη» άρ­χι­ζε α­πό τα υ­πουρ­γι­κά γρα­φεία και εί­ναι τε­λείως υ­πο­κρι­τι­κό και α­πα­ρά­δε­κτο, οι ί­διοι οι άν­θρω­ποι που ε­ξέ­θρε­ψαν αυ­τά τα φαι­νό­με­να να «κου­νούν το δά­κτυ­λο» στους έ­ντι­μους ερ­γα­ζό­με­νους κα­θι­στώ­ντας τους υ­πεύ­θυ­νους για δι­κές τους με­θο­δεύ­σεις. 
* Ο ό­ρος «ε­πίορ­κοι» α­πευ­θύ­νε­ται προς την κοι­νω­νία και έ­χει στό­χο να ε­νερ­γο­ποιή­σει τον κοι­νω­νι­κό αυ­το­μα­τι­σμό. 
Η α­λή­θεια εί­ναι ό­τι το πει­θαρ­χι­κό δί­καιο το ο­ποίο συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νε­το στον υ­παλ­λη­λι­κό κώ­δι­κα (Ν.3528/2007) έ­χει αλ­λά­ξει δύο φο­ρές τον τε­λευ­ταίο ε­νά­μι­ση χρό­νο και συ­γκε­κρι­μέ­να: - Ο νό­μος 4057/2012 άλ­λα­ξε τα πει­θαρ­χι­κά συμ­βού­λια α­πο­κλείο­ντας τους εκ­προ­σώ­πους των ερ­γα­ζο­μέ­νων (οι ο­ποίοι κα­τη­γο­ρή­θη­καν ό­τι α­θώω­ναν τους υ­παλ­λή­λους, πα­ρό­τι ή­ταν μειο­ψη­φία) και αυ­στη­ριο­ποίη­σε τις προϋπο­θέ­σεις για ε­πι­βο­λή ποι­νής. Μέ­χρι σή­με­ρα δεν έ­χουν λει­τουρ­γή­σει τα πει­θαρ­χι­κά συμ­βού­λια (με ευ­θύ­νη της κυ­βέρ­νη­σης και ό­χι των ερ­γα­ζο­μέ­νων) και για αυ­τόν το λό­γο ψη­φί­σθη­κε ο ν. 4093/2012. Με βά­σει το νό­μο αυ­τό, ό­σοι πα­ρα­πέ­μπο­νται για ο­ποια­δή­πο­τε αι­τία α­κό­μη και για συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, για την προ­σω­πι­κή τους ζωή (α­να­ξιο­πρε­πώς ε­ξωϋπη­ρε­σια­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά) ή για α­στι­κή δια­φθο­ρά με άλ­λον πο­λί­τη ή α­πλώς διό­τι εκ­προ­σώ­πη­σαν το Δη­μό­σιο σε δια­φο­ρά με ι­διώ­τη και κα­ταγ­γέλ­θη­καν α­πό αυ­τόν, τί­θε­νται σε αρ­γία. Εκα­το­ντά­δες ή και χι­λιά­δες ά­το­μα (δεν γνω­ρί­ζου­με τον α­κρι­βή α­ριθ­μό, ο ο­ποίος εί­ναι με­γά­λος) πα­ρα­πέ­μπο­νται, εκ­διώ­κο­νται α­πό την υ­πη­ρε­σία και δια­σύ­ρο­νται χω­ρίς κα­νέ­να ου­σια­στι­κό λό­γο α­να­μέ­νο­ντας πό­τε θα τε­λε­σι­δι­κή­σει η υ­πό­θε­ση (με­τά α­πό 1-2 α­κό­μα και 10 χρό­νια). Ο πραγ­μα­τι­κός στό­χος αυ­τών των ρυθ­μί­σεων εί­ναι: α. Ο δια­συρ­μός του Δη­μο­σίου, ού­τως ώ­στε οι ο­ποιεσ­δή­πο­τε αλ­λα­γές προς το χει­ρό­τε­ρο να «πε­ρά­σουν» ευ­κο­λό­τε­ρα. β. Η κα­τα­τρο­μο­κρά­τη­ση των υ­παλ­λή­λων ώ­στε φο­βού­με­νοι να μην τολ­μούν να υ­ψώ­σουν το α­νά­στη­μά τους και να υ­πε­ρα­σπι­στούν τα συμ­φέ­ρο­ντά του Δη­μο­σίου, να εί­ναι δη­λα­δή πιο υ­πο­χω­ρη­τι­κοί στις α­παι­τή­σεις ι­διω­τών αλ­λά και στις α­παι­τή­σεις της πο­λι­τι­κής και υ­πη­ρε­σια­κής τους η­γε­σίας. γ. Να κτυ­πη­θεί το ί­διο το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, α­φού οι πρώ­τοι που πα­ρα­πέ­μπο­νται εί­ναι συν­δι­κα­λι­στές (πα­ρε­μπό­δι­ση συ­γκοι­νω­νιών λό­γω πο­ρείας, πα­ρε­μπό­δι­ση ει­σό­δου σε δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σίες λό­γω α­περ­γίας, α­πεί­θεια κ.ά.). Τα συν­δι­κά­τα και ι­διαί­τε­ρα οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς εί­μα­στε κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κά υ­πέρ της πα­ρα­δειγ­μα­τι­κής τι­μω­ρίας των δη­μο­σίων υ­παλ­λή­λων που δια­πράτ­τουν ποι­νι­κά α­δι­κή­μα­τα χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τη θέ­ση τους για ι­δίων ό­φε­λος εις βά­ρους του κοι­νω­νι­κού συ­νό­λου. Αυ­τοί έ­πρε­πε και πρέ­πει να τι­μω­ρού­νται. Δεν θα δεχ­θού­με ό­μως την «πα­ρα­γω­γή ε­πιόρ­κων μαϊμού» προ­κει­μέ­νου να ε­ξυ­πη­ρε­τη­θούν οι στό­χοι της κυ­βέρ­νη­σης για διά­λυ­ση του Δη­μο­σίου, για εκ­χώ­ρη­ση ό­λων των αρ­μο­διο­τή­των σε ι­διώ­τες και για κα­τάρ­γη­ση βα­σι­κών ερ­γα­σια­κών, κοι­νω­νι­κών και συν­δι­κα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των. 
 * Η τέ­ταρ­τη αι­τία που ο­δη­γεί σε συρ­ρί­κνω­ση και υ­πο­νό­μευ­ση του δη­μο­σίου εί­ναι κα­ταρ­γή­σεις και συγ­χω­νεύ­σεις ορ­γα­νι­σμώ­ν. 
Μέ­χρι στιγ­μής πολ­λά νο­σο­κο­μεία (Πα­τη­σίων, Ι­ΚΑ κ.ά.) κα­ταρ­γού­νται ή συγ­χω­νεύο­νται. Υπη­ρε­σίες με τε­ρά­στια κοι­νω­νι­κή ση­μα­σία και αυ­το­χρη­μα­το­δο­τού­με­νες ό­πως η Εργα­τι­κή Εστία ή Εργα­τι­κή Κα­τοι­κία, έ­κλει­σαν και έ­πε­ται συ­νέ­χεια. Η κυ­βέρ­νη­ση και τα γνω­στά «πα­πα­γα­λά­κια» πα­ρου­σιά­ζουν υ­πη­ρε­σίες, που έ­πρε­πε να έ­χουν κλεί­σει, αλ­λά δια­τη­ρή­θη­καν για μι­κρο­κομ­μα­τι­κές σκο­πι­μό­τη­τες (Λί­μνης Κω­παΐδας, Θεσ­σα­λο­νί­κη Πο­λι­τι­στι­κή Πρω­τεύου­σας) με σκο­πό να ε­ξα­πα­τή­σουν τον κό­σμο και να α­πο­κρύ­ψουν την α­λή­θεια. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ό­μως εί­ναι ό­τι σή­με­ρα πλήτ­τε­ται το Δη­μό­σιο ως κοι­νω­νι­κό α­γα­θό. Αυ­τοί που μέ­χρι τώ­ρα το χρη­σι­μο­ποίη­σαν και εί­ναι υ­πεύ­θυ­νοι για τις πα­θο­γέ­νειες του, σή­με­ρα ε­πι­θυ­μούν την ου­σια­στι­κή κα­τάρ­γη­σή του και την εκ­χώ­ρη­σή του σε ι­διώ­τες α­ντί πι­να­κίου φα­κής. «Στο Δη­μό­σιο θα πα­ρα­μεί­νει ό,τι δεν ε­πι­θυ­μεί ή δεν μπο­ρεί να ε­πι­τε­λέ­σει ο ι­διώ­της» εί­χε πει ο κ. Μα­νι­τά­κης στη Βου­λή και το υ­λο­ποιεί κα­τά γράμ­μα. Σί­γου­ρα υ­πάρ­χουν προ­βλή­μα­τα στο Δη­μό­σιο ό­πως υ­πο­χρη­μα­το­δό­τη­ση των δη­μο­σίων υ­πη­ρε­σιών, πο­λυ­νο­μία, σύγ­χυ­ση αρ­μο­διο­τή­των, ά­νι­ση κα­τα­νο­μή του προ­σω­πι­κού, γρα­φειο­κρα­τία, κομ­μα­τι­σμός, ό­λα ό­μως α­πορ­ρέ­ουν α­πό την ί­δια αι­τία, τις πο­λι­τι­κές που προώ­θη­σαν δια­χρο­νι­κά οι κυ­βερ­νή­σεις. Σή­με­ρα ό­μως η α­νά­γκη για δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σίες, δη­μό­σια υ­γεία, παι­δεία, πρό­νοια εί­ναι πιο ε­πι­τα­κτι­κή α­πό πο­τέ, με δε­δο­μέ­νο, μά­λι­στα, ό­τι η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του ελ­λη­νι­κού λα­ού έ­χει ε­ξα­θλιω­θεί και δεν μπο­ρεί να α­ντι­με­τω­πί­σει στοι­χειώ­δεις α­νά­γκες. Μέ­χρι τώ­ρα έ­χουν γί­νει κι­νη­το­ποιή­σεις για υ­πε­ρά­σπι­ση δη­μο­σίων υ­πη­ρε­σιών α­πό πολ­λές το­πι­κές κοι­νω­νίες και μά­λι­στα πο­λύ δυ­να­μι­κές και με με­γά­λη συμ­με­το­χή. Δεν έ­χει γί­νει, ό­μως, μια συ­ντο­νι­σμέ­νη προ­σπά­θεια α­πό ό­λη την Ελλά­δα με πρω­το­βου­λία των συν­δι­κα­λι­στι­κών φο­ρέων, με ε­νερ­γή συμ­με­το­χή και το­πι­κών κοι­νω­νιών αλ­λά και της Αρι­στε­ράς συ­νο­λι­κά για υ­πε­ρά­σπι­ση των κοι­νω­νι­κών α­γα­θών. Θεω­ρώ ό­τι αυ­τό εί­ναι κα­θή­κον πρω­ταρ­χι­κής ση­μα­σίας σε μια κοι­νω­νία που κυ­ριο­λε­κτι­κά λε­η­λα­τεί­ται. 

Πηγή: http://epohi.gr/ - Της Δέ­σποι­νας Σπα­νού* * Η Δέ­σποι­να Σπα­νού εί­ναι α­ντι­πρό­ε­δρος της Α­ΔΕ­ΔΥ.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Δημόσιο: Δεν μεταφέρεται η αργία της πρωτομαγιάς

Η Μεγάλη Τετάρτη (1η Μαΐου) θα είναι η ημέρα αργίας για τις δημόσιες υπηρεσίες, τους Ο.Τ.Α. και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου σύμφωνα με την περίπτωση (α) της παρ. 11 του άρθρου 1 του ν. 1157/1981. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης η αργία δεν θα μεταφερθεί.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Τα αυτονόητα

Πώς να εξηγήσεις σε όσους δεν θέλουν να ακούσουν; Πώς να τους δώσεις να καταλάβουν ότι αυτό που ζουν δεν είναι παρένθεση, δεν είναι μια προσωρινή άτυχη ιστορική συγκυρία ούτε μια πορεία προς τον γκρεμό, είναι ο ίδιος ο γκρεμός και τώρα ζούμε την πτώση. Πώς να τους πείσεις ότι οι σχολιαστές των τηλεοπτικών παραθύρων επιλέγουν τι θα σχολιάσουν και πώς, επιλέγουν σε ποιο θέμα θα δώσουν πολιτική διάσταση και σε ποιο όχι, ανάλογα με τα καλοπληρωμένα συμφέροντα που θέλουν να εξυπηρετήσουν; Πώς να βρεις λέξεις να αναλύσεις αυτά που θεωρείς αυτονόητα, ότι όταν πεθαίνουν παιδιά προσπαθώντας να ζεσταθούν, δεν φταίνε εκείνα, αλλά όλοι όσοι προσπαθούν να κλείσουν τρύπες στον μαύρο προϋπολογισμό τους εξαθλιώνοντας εμένα και εσένα, επειδή πολύ απλά δεν θέλουν να πειράξουν εκείνους που τις δημιούργησαν; Πώς να κάνεις πολιτική συζήτηση με όσους δεν βλέπουν τι γίνεται στην Χαλκιδική, με όσους αρνούνται να καταλάβουν ποια συμφέροντα παίζονται πάνω στα κεφάλια τους, με όσους τελικά πιστεύουν ότι “μαζί τα φάγαμε”; Μαζί τα φάγαμε, η κρίση είναι ευκαιρία, καιρός να αλλάξουμε. Σλόγκαν που επιβλήθηκαν από εκείνους που παίζουν χρόνια το παιχνίδι της ενοχών, αποφεύγοντας συστηματικά την τιμωρία των ενόχων. Νιώσε τύψεις που χρεώθηκες για να έχεις ένα σπίτι, που σπούδασες σε άλλη πόλη ακολουθώντας το όνειρό σου, που δεν θέλεις το δάσος δίπλα σου να γίνει νταμάρι. Νιώσε τύψεις που δουλεύεις, που μπορείς να ζήσεις, που τολμάς ακόμα να χαμογελάς. Μην τολμήσεις ποτέ ξανά να απαντήσεις “είμαι καλά” όταν σε ρωτούν οι φίλοι σου, μην τολμήσεις καν να το νιώσεις, έστω και στα κρυφά. Αφέσου στον γκρεμό, απόλαυσε αυτήν την πτώση γιατί είναι η τιμωρία σου, εσύ έφτασες ως εδώ, με τα δικά σου πόδια, άσε μας τώρα να σε σπρώξουμε για να μην ξανασηκωθείς ποτέ. Κάθε μέρα που περνάει εμείς θα καταγράφουμε ζημιές και εκείνοι κέρδη.Πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα σε μια γλώσσα που μας έχουν διαστρεβλώσει τα νοήματά της, ζούμε στην Βαβέλ των χαμένων εννοιών κι εμείς ακόμα ψάχνουμε ποιο λεξικό θα αποδώσει καλύτερα το χάος. Πηγή: http://taxamenaepeisodia.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Εβδομαδιαία ενημέρωση Κοινωνικό Πολύκεντρο-ΑΔΕΔΥ

Εβδομαδιαία ενημέρωση Κοινωνικό Πολύκεντρο-ΑΔΕΔΥ

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

«Επίορκοι» δημόσιοι υπάλληλοι

Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ δημόσιος υπάλληλος, δεν είχα δηλαδή ποτέ το μαξιλάρι ενός μονίμου και σταθερού μισθού στο προσκεφάλι μου. Και καθώς έχω ζήσει κοντά τριάντα πέντε χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά για την επιβίωση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο όποιος διορισμός στο δημόσιο ήταν μια κάποια λύση, μια εσωτερική ηρεμία, ότι θα έχω κι αύριο δουλειά. Κάτι τουλάχιστον που στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει… Είναι σαφές ότι η αναφορά μου στους δημοσίους υπαλλήλους δεν έχει να κάνει με εκείνους που διέθεταν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για μια θέση στο δημόσιο, αλλά σε εκείνους που έκαναν χρήση υπηρεσιών τύπου “ρουσφετιού” από τους εκάστοτε κομματάρχες που καταλέμβαναν την εξουσία. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ποιοι χρησιμοποιούν τον όρο “επίορκοι” του δημοσίου; Οι πολιτικοί. Οι ίδιοι δηλαδή που τους δημιούργησαν! Επομένως τους γνωρίζουν καλά, δικά τους παιδιά είναι… Τότε γιατί τόσος ντόρος γι” αυτούς. Πολύ φοβάμαι ότι δεν χτυπά γι” αυτούς η καμπάνα. Αυτοί έχουν μάθει να ελίσσονται, να αλλάζουν χρώματα σαν τους χαμαιλέοντες, ανάλογα με το ποιος κατέχει την εξουσία, είναι τα δικά τους “χρήσιμα” παιδιά… Τότε γιατί χρησιμοποιούν αυτόν τον υποτιμητικό τίτλο, θα ρωτήσει ένας αφελής. Μα, αν το σκεφτείτε λίγο θα βρείτε τι θέλουν… Στόχος τους είναι να δυσφημίσουν τους δημοσίους υπαλλήλους περισσότερο στα μάτια των ιδιωτικών υπαλλήλων. Του μικρού – αδύναμου εργατοϋπαλλήλου που είδε όχι μόνο να μειώνεται ο μισθός του, αλλά να χάνει τη δουλειά του. Η εξίσωση που του επιβάλλουν στο θυμικό, λέει: “Γιατί μόνο εγώ να απολύομαι, να απολύεται κι αυτός”. Ποτέ, βεβαίως δεν τον αφήνουν να του περάσει από το μυαλό ένας πιο φυσιολογικός προβληματισμός: “Γιατί κι εγώ να μη διεκδικώ να είμαι μόνιμος ή τουλάχιστον να έχω μια σιγουριά στην εργασία μου;” Είναι προφανές πως τόσα χρόνια με συμπαραστάτες τους τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ, οδήγησαν τη σκέψη ώστε η εξίσωση να οδηγεί στο χειρότερο, όχι στο καλύτερο. Εν κατακλείδι… Αν όντως υπάρχουν “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι και δεν έχουν τιμωρηθεί για τις όποιες πράξεις τους, τότε υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που, υποτίθεται, ότι είναι εκεί για να τηρούν την τάξη. Οι έντιμοι πολίτες θα ήθελαν πολύ να δουν φυλακή τους πολιτικούς που διόρισαν άσχετους, τους ίδιους πολιτικούς που λοιδορούν ως “επίορκους” τους δημοσίους υπαλλήλους. Εν πάσει περιπτώση, ας βρουν άλλον τρόπο να κάνουν τις απολύσεις στο δημόσιο που τους επιβάλει η τρόικα και οι δανειστές μας, αντί να προσπαθούν να “χρυσώσουν” το χάπι με την επίκληση κάθε τόσο του κακόηχου “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι. Βαρεθήκαμε πια τα ίδια και τα ίδια… Αλλάξετε το, όσο ακόμα έχετε περιθώρια… Πριν είναι πολύ αργά. Ο κόσμος έχει καταλάβει πια περί τίνος πρόκειται. Και πέρα από το δράμα που ζει, κάθε φορά που μπορεί, γελάει με την κατρακύλα των πολιτικών μας που αρέσκονται να… κομπάζουν για πράγματα που δεν κάνουν ή δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν.

Γράφει ο Νίκος Θεοδωράκης - Δημοσιογράφος - thrapsaniotis.gr

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....

Ανακοίνωση Τράπεζας τροφίμων – φαρμάκων – ρούχων –παιχνιδιών ενόψει Πάσχα

Τράπεζα τροφίμων – φαρμάκων – ρούχων –παιχνιδιών

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα....