"Με την αναγνώριση του λάθους εκ μέρους του ΔΝΤ επιβεβαιώνεται περίτρανα η θέση μας ότι αυτή η πολιτική εκτός από άδικη είναι και αναποτελεσματική για την έξοδο από την κρίση" επισημαίνει ο Μεσσήνιος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Κώστας Τσικρικάς, μιλώντας στην "Ε". Αποδεχόμενος το γεγονός πως η δημόσια διοίκηση αποτελεί λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης, προτείνει να υπάρξει αξιοκρατία στις προσλήψεις και στις επιλογές των στελεχών της. Τονίζει ότι «η "ζούγκλα" που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα μεταφέρεται και στο Δημόσιο» και υπογραμμίζει ότι η ΑΔΕΔΥ θα σταθεί απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια «καταστρατήγησης του Συντάγματος και άρσης της μονιμότητας». Ο Κ. Τσικρικάς επισημαίνει επίσης την ανάγκη δημιουργίας ενός δίκαιου και απλού φορολογικού συστήματος, που θα αυξήσει τα έσοδα του κράτους, θα πατάξει τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή, θα αναδιανείμει το εθνικό εισόδημα και τον πλούτο και θα αποτελέσει μηχανισμό ανάπτυξης της οικονομίας.
Συνέντευξη στην Κέλλυ Δημητρούλια
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των περικοπών. Πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Γιατί ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρχαν διεκδικήσεις για αύξηση του μισθού σήμερα γίνεται αγώνας για να διατηρηθούν τα κεκτημένα;
«Οι δημόσιες υπηρεσίες και οι εργαζόμενοι σε αυτές έχουν βρεθεί στο στόχαστρο εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών για το ρόλο του κράτους και των δημοσίων υπηρεσιών που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρόκειται για πολιτικές με σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά που έχουν ως στόχο τη συρρίκνωση του δημοσίου τομέα και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην αγορά και στους κερδοσκόπους. Ιδιαίτερα στη χώρα μας λόγω της πιεστικής ανάγκης για δανεισμό, επιβλήθηκαν μέσω των μνημονιακών δεσμεύσεων μέτρα που οδηγούν στη βίαιη συρρίκνωση του Δημοσίου (μείωση του αριθμού ανθρώπινου δυναμικού κατά 150.000 μέχρι το 2015 - η «εφεδρεία», η διαθεσιμότητα και το πιο ανάλγητο μέτρο των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Επιπλέον έγιναν μεγάλες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις που φτάνουν και το 50% για να μειώσουν το μισθολογικό κόστος, παρότι στη χώρα μας, τόσο ο όγκος απασχόλησης στο Δημόσιο όσο και το μισθολογικό κόστος, βρίσκονται στα κατώτερα επίπεδα των χωρών του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. Με το νέο μισθολόγιο - βαθμολόγιο οι αμοιβές των εργαζομένων στο Δημόσιο συμπιέστηκαν πολύ πιο κάτω από τα όρια της φτώχειας (χαρακτηριστικά ένας πρωτοδιόριστος επιστήμονας στο Δημόσιο αμείβεται με 660 ευρώ το μήνα). Ο αγώνας και σήμερα γίνεται για την αναβάθμιση των αμοιβών, για μισθούς αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους εργαζόμενους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Αλλωστε, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, η πολιτική της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος επιδεινώνει την κρίση, αφού μειώνει τη ζήτηση, την κατανάλωση ενισχύοντας έτσι την ύφεση και την ανεργία. Τελευταία με την αναγνώριση του λάθους εκ μέρους του ΔΝΤ επιβεβαιώνεται περίτρανα η θέση μας ότι αυτή η πολιτική εκτός από άδικη είναι και αναποτελεσματική για την έξοδο από την κρίση».
Μήπως προσλήφθηκαν περισσότεροι;
- Μήπως υπήρξαν και κάποιες υπερβολές τις προηγούμενες δεκαετίες που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο; Ρωτάω ευθέως: Μήπως προσλήφθηκαν περισσότεροι από όσους χρειάζονταν; Μήπως σε κάποιους κλάδους δόθηκαν υπερβολικά μεγάλοι μισθοί;
«Είναι γεγονός ότι τα κόμματα εξουσίας χρόνια τώρα έβλεπαν τη Δημόσια Διοίκηση ως λάφυρο και ψηφοθήρησαν στο σώμα των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτή η τακτική οδήγησε στην υπερδιόγκωση του Δημοσίου οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν ποτέ ένα ή ενάμισι εκατομμύριο στη χώρα μας όπως παρουσιάζεται κατά καιρούς. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι μελέτες που έχουν γίνει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο π.χ. της Eurostat δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο της χώρας βρίσκονται κάτω από το μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. Τελευταία μάλιστα με τα μέτρα στις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί έχει μειωθεί υπερβολικά με συνέπεια να μην καλύπτονται οι ανάγκες σε προσωπικό, αφού ως ποσοστό είμαστε κάτω από το 10% του εργατικού δυναμικού της χώρας, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά στις χώρες στην Ε.Ε. είναι 15-17% ιδιαίτερα σε αυτές που μας πιέζουν για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων».
- Η δημόσια διοίκηση αποτελεί κομματικό λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης. Ποια είναι η πρόταση της ΑΔΕΔΥ για να εξαλειφθεί αυτή η παθογένεια;
«Η πρόταση της ΑΔΕΔΥ για να εξαλειφθούν οι όποιες παθογένειες είναι: α. Να απεξαρτηθεί η δημόσια διοίκηση από αναχρονιστικές νοοτροπίες και κομματικές/πελατειακές λογικές. β. Να υπάρξει αξιοκρατία παντού, τόσο στις προσλήψεις όσο στις επιλογές των στελεχών της δημόσιας διοίκησης. γ. Να εμπεδωθεί κλίμα ασφάλειας και δικαιοσύνης στο Δημόσιο. Η ΑΔΕΔΥ άλλωστε είχε προτείνει εδώ και χρόνια να τοποθετούνται αξιοκρατικά στις θέσεις των γενικών γραμματέων των υπουργείων στελέχη της δημόσιας διοίκησης και όχι πολιτικά πρόσωπα, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Ακριβώς για να διασφαλίζεται η συνέχεια, η αυτονομία και η ανεξαρτησία της δημόσιας διοίκησης έναντι των κυβερνητικών αλλαγών. Οσον αφορά το ζήτημα των ανισοτήτων στις αμοιβές, η ΑΔΕΔΥ διαχρονικά διεκδικούσε ένα ενιαίο μισθολόγιο με κανόνες, αρχές και διαφάνεια που θα αποκαθιστούσε τη βασική αρχή της ισότητας και θα αναβάθμιζε τις αποδοχές μας, για να μπορούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό τους και μόνο».
- Πολλοί θεωρούν ότι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα είναι ακόμα ευνοημένοι γιατί απολύσεις γίνονται μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Πώς σχολιάζετε αυτή την άποψη;
«Η κυβέρνηση για να μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική της σκληρής λιτότητας, της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους, της ακύρωσης των εργασιακών, κοινωνικών, συλλογικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, συστηματικά καλλιεργεί ένα κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού, ενός "κανιβαλισμού", μία τακτική του διαίρει και βασίλευε. Εμείς θεωρούμε ότι απ' αυτή την πολιτική πλήττονται όλοι οι εργαζόμενοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα και γενικότερα τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας. Επίσης οφείλουμε να επισημάνουμε πως η "ζούγκλα" που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα μεταφέρεται και στο Δημόσιο. Επιπλέον πρέπει να τονίσουμε πως οι απολύσεις εργαζομένων είτε από τον ιδιωτικό τομέα είτε από τον δημόσιο αποτελούν μέγιστο πλήγμα για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία και την οικονομία, αφού η ανεργία στη χώρα έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο με 30% το γενικό εργατικό δυναμικό και 60% στους νέους μας, με συνέπεια να κινδυνεύει να καταστεί μια ολόκληρη γενιά, χαμένη γενιά. Επιπλέον η χώρα μας χάνει ένα ανθρώπινο κεφάλαιο, αφού οι πιο καλά επιστημονικά καταρτισμένοι νέοι μας, τα καλύτερα μυαλά, στα οποία έχουμε επενδύσει ως οικογένειες και ως Πολιτεία, παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς για ανεύρεση εργασίας. Αλλωστε οι δημόσιοι υπάλληλοι συμμετέχουν ενεργά και ουσιαστικά για να δώσουν ανάσα ζωής στους άνεργους συμπολίτες μας, αφού με την εισφορά αλληλεγγύης κατά της ανεργίας προσφέρουν μαζί με τους συνταξιούχους του Δημοσίου 230 εκατομμύρια ευρώ στον ΟΑΕΔ, τα οποία καταλήγουν ως βοήθημα στους ανέργους».
Η αξιολόγηση των υπαλλήλων
- Ποια είναι η θέση της ΑΔΕΔΥ για την αξιολόγηση των υπαλλήλων;
«Η ΑΔΕΔΥ βλέπει την αξιολόγηση ως μια διαδικασία που θα λειτουργεί ανατροφοδοτικά, για τη βελτίωση της ποιότητας των δημοσίων υπηρεσιών και των κοινωνικών αγαθών. Οταν όμως χρησιμοποιείται με στόχο την τιμωρία και την απόλυση εργαζομένων, τότε ακυρώνεται το εκ προοιμίου το αξιακό και κοινωνικό της περιεχόμενο». - Αντιδράτε στο νέο Πειθαρχικό Δικαίο. Για ποιους λόγους; Θεωρείτε πως δεν χρειάζεται; «Δεν αντιδράσαμε στο Πειθαρχικό Δίκαιο, ούτε θεωρούμε πως δεν χρειάζεται. Ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας που ισχύει προβλέπει αυστηρότατες ποινές (με διαβάθμιση βέβαια ανάλογα με τη βαρύτητα των πειθαρχικών παραπτωμάτων). Αντιδράσαμε στην επιχείρηση παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης, ότι δηλαδή υπήρχε ατιμωρησία και πως αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι στα Πειθαρχικά Συμβούλια συμμετείχαν εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων, ενώ την πλειοψηφία την είχαν οι εκπρόσωποι της διοίκησης που διορίζονταν από την κυβέρνηση. Τώρα που τους κατάργησαν γιατί δεν προχωράει όπως θα έπρεπε η πειθαρχική διαδικασία; Επίσης αντιδρούμε στις δρακόντειες πειθαρχικές διατάξεις που καταργούν το τεκμήριο της αθωότητας, τον βασικό κανόνα του νομικού και πολιτικού πολιτισμού, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του. Οφείλω επίσης να τονίσω πως εμείς ως ΑΔΕΔΥ είμαστε πιο αυστηροί από κάθε άλλον για τις περιπτώσεις διαφθοράς και επιόρκων - επιλησμόνων του καθήκοντος δημοσίων υπαλλήλων, γιατί αυτοί μας προσβάλλουν, μας θίγουν όλους».
- Πώς αντιμετωπίζετε το ενδεχόμενο άρσης της μονιμότητας;
«Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ούτε από τους ίδιους ούτε και από τους πολίτες ως ένα προνόμιο των εργαζομένων. Καθιερώθηκε για να διασφαλίζει την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της δημόσιας διοίκησης έναντι των κομματικών επιδιώξεων και επιρροών. Υπό την έννοια αυτή οποιαδήποτε παρέμβαση στη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων θα θίξει πρώτα τη δημόσια διοίκηση και τους πολίτες και δευτερευόντως τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Η ΑΔΕΔΥ στο πλαίσιο των σκοπών των αγώνων της θα σταθεί απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια καταστρατήγησης του Συντάγματος και άρσης της μονιμότητας, προστατεύοντας τους υπαλλήλους αλλά και τους Ελληνες πολίτες. Δεν θα επιτρέψουμε να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω στην πλατεία Κλαυθμώνος».
- Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, μεταξύ των οποίων και της ΑΔΕΔΥ. Δεν του αρέσει η κομματική εξάρτηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα δοθεί ποτέ τέλος στην κομματική εξάρτηση;
«Οι εργαζόμενοι στην πλειονότητά τους, παρά την επιχείρηση κατασυκοφάντησης του συνδικαλιστικού κινήματος, ακύρωσης του ρόλου του από την κυβέρνηση και τα μεγάλα συμφέροντα, ποινικοποίησης των συνδικαλιστικών αγώνων και της συλλογικής δράσης, καθώς και ακύρωσης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην απεργία, εξακολουθεί να εμπιστεύεται τα συνδικάτα, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ύψιστος δημοκρατικός θεσμός και αποτελεί το μέσο πάλης και διεκδίκησης του κόσμου της εργασίας. Αυτό επιβεβαιώνουν 3 χρόνια τώρα οι διαρκείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις και η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτές, παρά τις μεγάλες περικοπές του εισοδήματος και τις απώλειες στο μισθό τους. Οσον αφορά το ζήτημα που θίγετε, της όποιας κομματικής εξάρτησης του συνδικαλιστικού κινήματος ή της έντονης παραταξιοποίησης, θεωρούμε πως αυτή έχει υποχωρήσει και θα υποχωρεί διαρκώς, γιατί οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ολοένα και πιο πολύ πως τα προβλήματα είναι τόσο πιεστικά, που δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν με κατακερματισμένες τις δυνάμεις των συνδικάτων».
- Γενικότερα ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στον συνδικαλιστικό χώρο;
«Σήμερα σε αυτή την κρίσιμη για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις περίοδο, σε αυτή την τραγική κατάσταση που έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και τους λαούς οι πολιτικές της σκληρής λιτότητας, χρειάζεται μια νέα στρατηγική, πολιτική και δράση για την ενίσχυση της ενότητας και της αλληλεγγύης στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος. Επιβάλλεται να ξεπεράσει τις δευτερεύουσες αντιθέσεις και να αναδεικνύει την κυρίαρχη αντίθεση που είναι μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας και στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που κατεδαφίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις ενός και πλέον αιώνα. Τα συνδικάτα για να ενισχύσουν περισσότερο την αξιοπιστία τους δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μέσα κομματικής δράσης και στείρας αντιπαράθεσης των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς, ούτε βεβαία αδρανείς και ουδετερο-παρατηρητές. Δεν πρέπει να είναι ο μακρύς βραχίονας στήριξης των κυβερνητικών επιλογών ή ο ιμάντας μεταφοράς κομματικών εντολών. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να είναι το συλλογικό υποκείμενο που σχεδιάζει, παρεμβαίνει, αγωνίζεται με συνθετικό, πολιτικό τρόπο αναδεικνύοντας τα προβλήματα για το σύνολο των μελών του, για το σύνολο των τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η συνδικαλιστική δράση επίσης δεν πρέπει να εξαντλεί το ρόλο της σε εθνικό επίπεδο. Απέναντι στη διεθνή των εργοδοτών και του απρόσωπου πολυεθνικού κεφαλαίου πρέπει να συγκροτεί και να ισχυροποιεί τη διεθνή των εργαζομένων. Η ΑΔΕΔΥ προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται. Για αυτό συντονίζει τη δράση της με τα συνδικάτα της Ευρώπης και όχι μόνο, με στόχο την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών, που κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος, ακυρώνουν το ρόλο των δημοσίων υπηρεσιών και απαξιώνουν τα κοινωνικά αγαθά, για να τα προσφέρουν βορά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και επιπλέον αγωνίζεται για την κατάκτηση ενός νέου κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης, πλήρως απασχόλησης, δικαιοσύνης και προόδου. Η ΑΔΕΔΥ αντιδρά στην επιχείρηση διάλυσης των δημοσίων υπηρεσιών, γιατί πιστεύει βαθιά πως κάθε κράτος οφείλει να παίζει αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο. Να διαθέτει εργαλεία και μηχανισμούς που θα ενισχύουν την ανάπτυξη και την απασχόληση και επιπλέον θα εξασφαλίζουν τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά σε όλους τους πολίτες (υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλειας). Ενθαρρύνει την εισαγωγή μηχανισμού διασφάλισης ποιότητας στην παροχή όλων των δημοσίων υπηρεσιών. Σήμερα μάλιστα που βιώνουμε αυτή την οικονομική κρίση η ελληνική κοινωνία, οι Ελληνες πολίτες έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ την ύπαρξη και παροχή δημοσίων υπηρεσιών και κοινωνικών αγαθών ποιότητας».
- Ο δημόσιος τομέας μπορεί να γίνει αποτελεσματικότερος;
«Για να γίνει αποτελεσματικότερος ο δημόσιος τομέας πρέπει να βελτιωθεί το σύστημα διοίκησης. Να παταχθεί η περιττή γραφειοκρατία. Να αντιμετωπιστεί η πολυνομία, να βελτιωθεί η ποιότητα της νομοθεσίας. Να επιταχυνθεί η απονομή της δικαιοσύνης. Να υπάρξει επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, συστηματική αξιοποίηση του με καλύτερη διασύνδεση ειδικότητας και αντικειμένου εργασίας, με δημιουργία συνθηκών αποδοτικής εργασίας, μέσα και από διαδικασίες επιμόρφωσης, επανακατάρτισης, για τη βελτίωση των γνώσεων, των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων που απαιτούνται ώστε κάθε υπάλληλος να αντεπεξέρχεται με επιτυχία στα καθήκοντά του».
- Μπορεί να συμβάλει το Δημόσιο στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και πώς;
«Το Δημόσιο μπορεί να συμβάλει στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας με τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, η οποία θα στηρίζεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βελτίωσης των δομών και των υποδομών, οργανωτικής και λειτουργικής μεταρρύθμισης - ανασυγκρότησης του κράτους, για να δημιουργήσουμε μια δημόσια διοίκηση αποτελεσματική, αποδοτική, φιλική προς τον πολίτη, ενταγμένη σε ένα ευρύτερο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας, διευρύνοντας την παραγωγική βάση της χώρας, ενισχύοντας το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, τον φυσικό και ορυκτό πλούτο, αξιοποιώντας και όχι ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία, αναδεικνύοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των ελληνικών προϊόντων, βελτιώνοντας τις υπηρεσίες στο τουρισμό, στις μεταφορές κ.τ.λ. Για την επίτευξη όλων αυτών προϋπόθεση είναι η δημιουργία ενός απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα συμβάλλει στην αύξηση των εισόδων του κράτους με την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, στην αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος και του πλούτου και θα αποτελέσει παράλληλα μηχανισμό ανάπτυξης της οικονομίας».
- Υπάρχουν εξελίξεις όσον αφορά την προσφυγή της ΑΔΕΔΥ στο ΣτΕ κατά του μνημονίου;
«Εμείς όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα, κάνουμε χρήση όλων των μέσων που διαθέτουμε ως συνδικαλιστικό κίνημα. Εχουμε προσφύγει και κατά του πρώτου μνημονίου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατά του μέτρου της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας και της εφεδρείας. Η ΑΔΕΔΥ εκφράζει την ικανοποίησή της για την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας όσον αφορά την προσφυγή της κατά της διαδικασίας της "εφεδρείας" - "προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας", που είχε επιβληθεί με τον Ν.4024/2011. Σύμφωνα με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας φαίνεται πως η πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου τάχθηκε υπέρ της αντισυνταγματικότητας του μέτρου αυτού, δικαιώνοντας ουσιαστικά τις θέσεις της ΑΔΕΔΥ. Η απόφαση αναμένεται να καθαρογραφεί και δημοσιευθεί μέσα στο επόμενο δίμηνο».
- Ποιο είναι το πλάνο των κινητοποιήσεων της ΑΔΕΔΥ γα το επόμενο χρονικό διάστημα; Ελπίζετε σε κάποιο αποτέλεσμα;
«Η ΑΔΕΔΥ σε συντονισμό με τις ομοσπονδίες μέλη της, με τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα αλλά και με τα συνδικάτα της Ευρώπης, ιδιαίτερα των χωρών του νότου που πλήττονται το ίδιο από τις αδιέξοδες πολιτικές της σκληρής λιτότητας, θα συνεχίσει τον αγώνα για να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που κυριαρχούν σε όλη την Ευρώπη προς την κατεύθυνση της χάραξης μιας άλλης πολιτικής, που θα επενδύει στην πραγματική οικονομία, θα ενισχύει την ισόρροπη ανάπτυξη και τη βιώσιμη απασχόληση (ιδιαίτερα των νέων για να μη καταστεί η νέα γενιά μια χαμένη γενιά). Για μια Ευρώπη της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης, της κοινωνικής ανοχής και αλληλεγγύης. Ηδη έχουμε πραγματοποιήσει κοινές δράσεις στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή 1.000.000 εργαζομένων, στη Βαρσοβία με 700.000, στο Λονδίνο με 600.000, στη Βουδαπέστη με 400.000 και τελευταία με την πανευρωπαϊκή αγωνιστική κινητοποίηση, στην οποία συμμετείχαν 23 χώρες και θα συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση. Βεβαίως και ελπίζουμε, άλλωστε ο αγώνας τρέφει την ελπίδα όπως λέει και Τσόμσκι: "Αν πιστέψουμε πως δεν υπάρχει ελπίδα, εξασφαλίζουμε ότι δεν θα υπάρξει ελπίδα"».
- Δάσκαλος με καταγωγή από το Πεταλίδι, στο τιμόνι της ΑΔΕΔΥ. Ποια είναι η σχέση σας με τη Μεσσηνία; Ερχεστε συχνά στο νομό;
«Η Μεσσηνία με την ιστορική της διαδρομή και τον πολιτισμό της όπου και να βρίσκομαι με συνοδεύει. Αλλωστε δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον ακολουθούν τα βιώματα της νιότης του. Οσο περνούν τα χρόνια η ανάγκη για συχνότερες επισκέψεις γίνεται εντονότερη και δεν χάνω την ευκαιρία, όποτε οι υποχρεώσεις και τα αυξημένα καθήκοντα του προέδρου της Γ/βάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης μου το επιτρέπουν, να βρίσκομαι στον τόπο μου, ανάμεσα σε φίλους και συμπατριώτες. Εξάλλου αυτές οι επισκέψεις και η επικοινωνία με τους συμπολίτες μας είναι δημιουργικές και χρήσιμες, γιατί εμπλουτίζουν τη σκέψη μου και με ευαισθητοποιούν περισσότερο πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και ο τόπος μας».
- Θα σας δούμε και στη Βουλή ή στο τιμόνι ενός δήμου μια μέρα;
«Σε μένα, που πάνω από 30 χρόνια δρω στον κοινωνικό χώρο, δεν ταιριάζει η αποστράτευση από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Aπ' όπου προσφέρεται καλύτερα, θα συνεχίσω να συμμετέχω στην κοινή προσπάθεια του λαού μας για ένα καλύτερο μέλλον, για εμάς και τα παιδιά μας, για μια καλύτερη πορεία του τόπου καταγωγής μου αλλά και συνολικά της πατρίδας μας».
Συνέντευξη στην Κέλλυ Δημητρούλια
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των περικοπών. Πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Γιατί ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρχαν διεκδικήσεις για αύξηση του μισθού σήμερα γίνεται αγώνας για να διατηρηθούν τα κεκτημένα;
«Οι δημόσιες υπηρεσίες και οι εργαζόμενοι σε αυτές έχουν βρεθεί στο στόχαστρο εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών για το ρόλο του κράτους και των δημοσίων υπηρεσιών που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρόκειται για πολιτικές με σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά που έχουν ως στόχο τη συρρίκνωση του δημοσίου τομέα και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην αγορά και στους κερδοσκόπους. Ιδιαίτερα στη χώρα μας λόγω της πιεστικής ανάγκης για δανεισμό, επιβλήθηκαν μέσω των μνημονιακών δεσμεύσεων μέτρα που οδηγούν στη βίαιη συρρίκνωση του Δημοσίου (μείωση του αριθμού ανθρώπινου δυναμικού κατά 150.000 μέχρι το 2015 - η «εφεδρεία», η διαθεσιμότητα και το πιο ανάλγητο μέτρο των απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Επιπλέον έγιναν μεγάλες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις που φτάνουν και το 50% για να μειώσουν το μισθολογικό κόστος, παρότι στη χώρα μας, τόσο ο όγκος απασχόλησης στο Δημόσιο όσο και το μισθολογικό κόστος, βρίσκονται στα κατώτερα επίπεδα των χωρών του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. Με το νέο μισθολόγιο - βαθμολόγιο οι αμοιβές των εργαζομένων στο Δημόσιο συμπιέστηκαν πολύ πιο κάτω από τα όρια της φτώχειας (χαρακτηριστικά ένας πρωτοδιόριστος επιστήμονας στο Δημόσιο αμείβεται με 660 ευρώ το μήνα). Ο αγώνας και σήμερα γίνεται για την αναβάθμιση των αμοιβών, για μισθούς αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους εργαζόμενους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Αλλωστε, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, η πολιτική της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος επιδεινώνει την κρίση, αφού μειώνει τη ζήτηση, την κατανάλωση ενισχύοντας έτσι την ύφεση και την ανεργία. Τελευταία με την αναγνώριση του λάθους εκ μέρους του ΔΝΤ επιβεβαιώνεται περίτρανα η θέση μας ότι αυτή η πολιτική εκτός από άδικη είναι και αναποτελεσματική για την έξοδο από την κρίση».
Μήπως προσλήφθηκαν περισσότεροι;
- Μήπως υπήρξαν και κάποιες υπερβολές τις προηγούμενες δεκαετίες που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο; Ρωτάω ευθέως: Μήπως προσλήφθηκαν περισσότεροι από όσους χρειάζονταν; Μήπως σε κάποιους κλάδους δόθηκαν υπερβολικά μεγάλοι μισθοί;
«Είναι γεγονός ότι τα κόμματα εξουσίας χρόνια τώρα έβλεπαν τη Δημόσια Διοίκηση ως λάφυρο και ψηφοθήρησαν στο σώμα των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτή η τακτική οδήγησε στην υπερδιόγκωση του Δημοσίου οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν ποτέ ένα ή ενάμισι εκατομμύριο στη χώρα μας όπως παρουσιάζεται κατά καιρούς. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι μελέτες που έχουν γίνει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο π.χ. της Eurostat δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο της χώρας βρίσκονται κάτω από το μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. Τελευταία μάλιστα με τα μέτρα στις πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί έχει μειωθεί υπερβολικά με συνέπεια να μην καλύπτονται οι ανάγκες σε προσωπικό, αφού ως ποσοστό είμαστε κάτω από το 10% του εργατικού δυναμικού της χώρας, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά στις χώρες στην Ε.Ε. είναι 15-17% ιδιαίτερα σε αυτές που μας πιέζουν για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων».
- Η δημόσια διοίκηση αποτελεί κομματικό λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης. Ποια είναι η πρόταση της ΑΔΕΔΥ για να εξαλειφθεί αυτή η παθογένεια;
«Η πρόταση της ΑΔΕΔΥ για να εξαλειφθούν οι όποιες παθογένειες είναι: α. Να απεξαρτηθεί η δημόσια διοίκηση από αναχρονιστικές νοοτροπίες και κομματικές/πελατειακές λογικές. β. Να υπάρξει αξιοκρατία παντού, τόσο στις προσλήψεις όσο στις επιλογές των στελεχών της δημόσιας διοίκησης. γ. Να εμπεδωθεί κλίμα ασφάλειας και δικαιοσύνης στο Δημόσιο. Η ΑΔΕΔΥ άλλωστε είχε προτείνει εδώ και χρόνια να τοποθετούνται αξιοκρατικά στις θέσεις των γενικών γραμματέων των υπουργείων στελέχη της δημόσιας διοίκησης και όχι πολιτικά πρόσωπα, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Ακριβώς για να διασφαλίζεται η συνέχεια, η αυτονομία και η ανεξαρτησία της δημόσιας διοίκησης έναντι των κυβερνητικών αλλαγών. Οσον αφορά το ζήτημα των ανισοτήτων στις αμοιβές, η ΑΔΕΔΥ διαχρονικά διεκδικούσε ένα ενιαίο μισθολόγιο με κανόνες, αρχές και διαφάνεια που θα αποκαθιστούσε τη βασική αρχή της ισότητας και θα αναβάθμιζε τις αποδοχές μας, για να μπορούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό τους και μόνο».
- Πολλοί θεωρούν ότι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα είναι ακόμα ευνοημένοι γιατί απολύσεις γίνονται μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Πώς σχολιάζετε αυτή την άποψη;
«Η κυβέρνηση για να μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική της σκληρής λιτότητας, της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους, της ακύρωσης των εργασιακών, κοινωνικών, συλλογικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, συστηματικά καλλιεργεί ένα κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού, ενός "κανιβαλισμού", μία τακτική του διαίρει και βασίλευε. Εμείς θεωρούμε ότι απ' αυτή την πολιτική πλήττονται όλοι οι εργαζόμενοι του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα και γενικότερα τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας. Επίσης οφείλουμε να επισημάνουμε πως η "ζούγκλα" που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα μεταφέρεται και στο Δημόσιο. Επιπλέον πρέπει να τονίσουμε πως οι απολύσεις εργαζομένων είτε από τον ιδιωτικό τομέα είτε από τον δημόσιο αποτελούν μέγιστο πλήγμα για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία και την οικονομία, αφού η ανεργία στη χώρα έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο με 30% το γενικό εργατικό δυναμικό και 60% στους νέους μας, με συνέπεια να κινδυνεύει να καταστεί μια ολόκληρη γενιά, χαμένη γενιά. Επιπλέον η χώρα μας χάνει ένα ανθρώπινο κεφάλαιο, αφού οι πιο καλά επιστημονικά καταρτισμένοι νέοι μας, τα καλύτερα μυαλά, στα οποία έχουμε επενδύσει ως οικογένειες και ως Πολιτεία, παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς για ανεύρεση εργασίας. Αλλωστε οι δημόσιοι υπάλληλοι συμμετέχουν ενεργά και ουσιαστικά για να δώσουν ανάσα ζωής στους άνεργους συμπολίτες μας, αφού με την εισφορά αλληλεγγύης κατά της ανεργίας προσφέρουν μαζί με τους συνταξιούχους του Δημοσίου 230 εκατομμύρια ευρώ στον ΟΑΕΔ, τα οποία καταλήγουν ως βοήθημα στους ανέργους».
Η αξιολόγηση των υπαλλήλων
- Ποια είναι η θέση της ΑΔΕΔΥ για την αξιολόγηση των υπαλλήλων;
«Η ΑΔΕΔΥ βλέπει την αξιολόγηση ως μια διαδικασία που θα λειτουργεί ανατροφοδοτικά, για τη βελτίωση της ποιότητας των δημοσίων υπηρεσιών και των κοινωνικών αγαθών. Οταν όμως χρησιμοποιείται με στόχο την τιμωρία και την απόλυση εργαζομένων, τότε ακυρώνεται το εκ προοιμίου το αξιακό και κοινωνικό της περιεχόμενο». - Αντιδράτε στο νέο Πειθαρχικό Δικαίο. Για ποιους λόγους; Θεωρείτε πως δεν χρειάζεται; «Δεν αντιδράσαμε στο Πειθαρχικό Δίκαιο, ούτε θεωρούμε πως δεν χρειάζεται. Ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας που ισχύει προβλέπει αυστηρότατες ποινές (με διαβάθμιση βέβαια ανάλογα με τη βαρύτητα των πειθαρχικών παραπτωμάτων). Αντιδράσαμε στην επιχείρηση παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης, ότι δηλαδή υπήρχε ατιμωρησία και πως αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι στα Πειθαρχικά Συμβούλια συμμετείχαν εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων, ενώ την πλειοψηφία την είχαν οι εκπρόσωποι της διοίκησης που διορίζονταν από την κυβέρνηση. Τώρα που τους κατάργησαν γιατί δεν προχωράει όπως θα έπρεπε η πειθαρχική διαδικασία; Επίσης αντιδρούμε στις δρακόντειες πειθαρχικές διατάξεις που καταργούν το τεκμήριο της αθωότητας, τον βασικό κανόνα του νομικού και πολιτικού πολιτισμού, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του. Οφείλω επίσης να τονίσω πως εμείς ως ΑΔΕΔΥ είμαστε πιο αυστηροί από κάθε άλλον για τις περιπτώσεις διαφθοράς και επιόρκων - επιλησμόνων του καθήκοντος δημοσίων υπαλλήλων, γιατί αυτοί μας προσβάλλουν, μας θίγουν όλους».
- Πώς αντιμετωπίζετε το ενδεχόμενο άρσης της μονιμότητας;
«Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ούτε από τους ίδιους ούτε και από τους πολίτες ως ένα προνόμιο των εργαζομένων. Καθιερώθηκε για να διασφαλίζει την ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της δημόσιας διοίκησης έναντι των κομματικών επιδιώξεων και επιρροών. Υπό την έννοια αυτή οποιαδήποτε παρέμβαση στη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων θα θίξει πρώτα τη δημόσια διοίκηση και τους πολίτες και δευτερευόντως τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Η ΑΔΕΔΥ στο πλαίσιο των σκοπών των αγώνων της θα σταθεί απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια καταστρατήγησης του Συντάγματος και άρσης της μονιμότητας, προστατεύοντας τους υπαλλήλους αλλά και τους Ελληνες πολίτες. Δεν θα επιτρέψουμε να μας γυρίσουν έναν αιώνα πίσω στην πλατεία Κλαυθμώνος».
- Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, μεταξύ των οποίων και της ΑΔΕΔΥ. Δεν του αρέσει η κομματική εξάρτηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα δοθεί ποτέ τέλος στην κομματική εξάρτηση;
«Οι εργαζόμενοι στην πλειονότητά τους, παρά την επιχείρηση κατασυκοφάντησης του συνδικαλιστικού κινήματος, ακύρωσης του ρόλου του από την κυβέρνηση και τα μεγάλα συμφέροντα, ποινικοποίησης των συνδικαλιστικών αγώνων και της συλλογικής δράσης, καθώς και ακύρωσης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην απεργία, εξακολουθεί να εμπιστεύεται τα συνδικάτα, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ύψιστος δημοκρατικός θεσμός και αποτελεί το μέσο πάλης και διεκδίκησης του κόσμου της εργασίας. Αυτό επιβεβαιώνουν 3 χρόνια τώρα οι διαρκείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις και η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτές, παρά τις μεγάλες περικοπές του εισοδήματος και τις απώλειες στο μισθό τους. Οσον αφορά το ζήτημα που θίγετε, της όποιας κομματικής εξάρτησης του συνδικαλιστικού κινήματος ή της έντονης παραταξιοποίησης, θεωρούμε πως αυτή έχει υποχωρήσει και θα υποχωρεί διαρκώς, γιατί οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ολοένα και πιο πολύ πως τα προβλήματα είναι τόσο πιεστικά, που δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν με κατακερματισμένες τις δυνάμεις των συνδικάτων».
- Γενικότερα ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στον συνδικαλιστικό χώρο;
«Σήμερα σε αυτή την κρίσιμη για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις περίοδο, σε αυτή την τραγική κατάσταση που έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και τους λαούς οι πολιτικές της σκληρής λιτότητας, χρειάζεται μια νέα στρατηγική, πολιτική και δράση για την ενίσχυση της ενότητας και της αλληλεγγύης στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος. Επιβάλλεται να ξεπεράσει τις δευτερεύουσες αντιθέσεις και να αναδεικνύει την κυρίαρχη αντίθεση που είναι μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας και στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που κατεδαφίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις ενός και πλέον αιώνα. Τα συνδικάτα για να ενισχύσουν περισσότερο την αξιοπιστία τους δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μέσα κομματικής δράσης και στείρας αντιπαράθεσης των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς, ούτε βεβαία αδρανείς και ουδετερο-παρατηρητές. Δεν πρέπει να είναι ο μακρύς βραχίονας στήριξης των κυβερνητικών επιλογών ή ο ιμάντας μεταφοράς κομματικών εντολών. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να είναι το συλλογικό υποκείμενο που σχεδιάζει, παρεμβαίνει, αγωνίζεται με συνθετικό, πολιτικό τρόπο αναδεικνύοντας τα προβλήματα για το σύνολο των μελών του, για το σύνολο των τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η συνδικαλιστική δράση επίσης δεν πρέπει να εξαντλεί το ρόλο της σε εθνικό επίπεδο. Απέναντι στη διεθνή των εργοδοτών και του απρόσωπου πολυεθνικού κεφαλαίου πρέπει να συγκροτεί και να ισχυροποιεί τη διεθνή των εργαζομένων. Η ΑΔΕΔΥ προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται. Για αυτό συντονίζει τη δράση της με τα συνδικάτα της Ευρώπης και όχι μόνο, με στόχο την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών, που κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος, ακυρώνουν το ρόλο των δημοσίων υπηρεσιών και απαξιώνουν τα κοινωνικά αγαθά, για να τα προσφέρουν βορά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και επιπλέον αγωνίζεται για την κατάκτηση ενός νέου κοινωνικού μοντέλου ανάπτυξης, πλήρως απασχόλησης, δικαιοσύνης και προόδου. Η ΑΔΕΔΥ αντιδρά στην επιχείρηση διάλυσης των δημοσίων υπηρεσιών, γιατί πιστεύει βαθιά πως κάθε κράτος οφείλει να παίζει αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο. Να διαθέτει εργαλεία και μηχανισμούς που θα ενισχύουν την ανάπτυξη και την απασχόληση και επιπλέον θα εξασφαλίζουν τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά σε όλους τους πολίτες (υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλειας). Ενθαρρύνει την εισαγωγή μηχανισμού διασφάλισης ποιότητας στην παροχή όλων των δημοσίων υπηρεσιών. Σήμερα μάλιστα που βιώνουμε αυτή την οικονομική κρίση η ελληνική κοινωνία, οι Ελληνες πολίτες έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ την ύπαρξη και παροχή δημοσίων υπηρεσιών και κοινωνικών αγαθών ποιότητας».
- Ο δημόσιος τομέας μπορεί να γίνει αποτελεσματικότερος;
«Για να γίνει αποτελεσματικότερος ο δημόσιος τομέας πρέπει να βελτιωθεί το σύστημα διοίκησης. Να παταχθεί η περιττή γραφειοκρατία. Να αντιμετωπιστεί η πολυνομία, να βελτιωθεί η ποιότητα της νομοθεσίας. Να επιταχυνθεί η απονομή της δικαιοσύνης. Να υπάρξει επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, συστηματική αξιοποίηση του με καλύτερη διασύνδεση ειδικότητας και αντικειμένου εργασίας, με δημιουργία συνθηκών αποδοτικής εργασίας, μέσα και από διαδικασίες επιμόρφωσης, επανακατάρτισης, για τη βελτίωση των γνώσεων, των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων που απαιτούνται ώστε κάθε υπάλληλος να αντεπεξέρχεται με επιτυχία στα καθήκοντά του».
- Μπορεί να συμβάλει το Δημόσιο στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και πώς;
«Το Δημόσιο μπορεί να συμβάλει στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας με τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, η οποία θα στηρίζεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βελτίωσης των δομών και των υποδομών, οργανωτικής και λειτουργικής μεταρρύθμισης - ανασυγκρότησης του κράτους, για να δημιουργήσουμε μια δημόσια διοίκηση αποτελεσματική, αποδοτική, φιλική προς τον πολίτη, ενταγμένη σε ένα ευρύτερο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας, διευρύνοντας την παραγωγική βάση της χώρας, ενισχύοντας το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, τον φυσικό και ορυκτό πλούτο, αξιοποιώντας και όχι ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία, αναδεικνύοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των ελληνικών προϊόντων, βελτιώνοντας τις υπηρεσίες στο τουρισμό, στις μεταφορές κ.τ.λ. Για την επίτευξη όλων αυτών προϋπόθεση είναι η δημιουργία ενός απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα συμβάλλει στην αύξηση των εισόδων του κράτους με την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, στην αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος και του πλούτου και θα αποτελέσει παράλληλα μηχανισμό ανάπτυξης της οικονομίας».
- Υπάρχουν εξελίξεις όσον αφορά την προσφυγή της ΑΔΕΔΥ στο ΣτΕ κατά του μνημονίου;
«Εμείς όπως έχουμε δηλώσει επανειλημμένα, κάνουμε χρήση όλων των μέσων που διαθέτουμε ως συνδικαλιστικό κίνημα. Εχουμε προσφύγει και κατά του πρώτου μνημονίου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατά του μέτρου της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας και της εφεδρείας. Η ΑΔΕΔΥ εκφράζει την ικανοποίησή της για την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας όσον αφορά την προσφυγή της κατά της διαδικασίας της "εφεδρείας" - "προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας", που είχε επιβληθεί με τον Ν.4024/2011. Σύμφωνα με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας φαίνεται πως η πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου τάχθηκε υπέρ της αντισυνταγματικότητας του μέτρου αυτού, δικαιώνοντας ουσιαστικά τις θέσεις της ΑΔΕΔΥ. Η απόφαση αναμένεται να καθαρογραφεί και δημοσιευθεί μέσα στο επόμενο δίμηνο».
- Ποιο είναι το πλάνο των κινητοποιήσεων της ΑΔΕΔΥ γα το επόμενο χρονικό διάστημα; Ελπίζετε σε κάποιο αποτέλεσμα;
«Η ΑΔΕΔΥ σε συντονισμό με τις ομοσπονδίες μέλη της, με τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα αλλά και με τα συνδικάτα της Ευρώπης, ιδιαίτερα των χωρών του νότου που πλήττονται το ίδιο από τις αδιέξοδες πολιτικές της σκληρής λιτότητας, θα συνεχίσει τον αγώνα για να συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που κυριαρχούν σε όλη την Ευρώπη προς την κατεύθυνση της χάραξης μιας άλλης πολιτικής, που θα επενδύει στην πραγματική οικονομία, θα ενισχύει την ισόρροπη ανάπτυξη και τη βιώσιμη απασχόληση (ιδιαίτερα των νέων για να μη καταστεί η νέα γενιά μια χαμένη γενιά). Για μια Ευρώπη της οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης, της κοινωνικής ανοχής και αλληλεγγύης. Ηδη έχουμε πραγματοποιήσει κοινές δράσεις στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή 1.000.000 εργαζομένων, στη Βαρσοβία με 700.000, στο Λονδίνο με 600.000, στη Βουδαπέστη με 400.000 και τελευταία με την πανευρωπαϊκή αγωνιστική κινητοποίηση, στην οποία συμμετείχαν 23 χώρες και θα συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση. Βεβαίως και ελπίζουμε, άλλωστε ο αγώνας τρέφει την ελπίδα όπως λέει και Τσόμσκι: "Αν πιστέψουμε πως δεν υπάρχει ελπίδα, εξασφαλίζουμε ότι δεν θα υπάρξει ελπίδα"».
- Δάσκαλος με καταγωγή από το Πεταλίδι, στο τιμόνι της ΑΔΕΔΥ. Ποια είναι η σχέση σας με τη Μεσσηνία; Ερχεστε συχνά στο νομό;
«Η Μεσσηνία με την ιστορική της διαδρομή και τον πολιτισμό της όπου και να βρίσκομαι με συνοδεύει. Αλλωστε δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον ακολουθούν τα βιώματα της νιότης του. Οσο περνούν τα χρόνια η ανάγκη για συχνότερες επισκέψεις γίνεται εντονότερη και δεν χάνω την ευκαιρία, όποτε οι υποχρεώσεις και τα αυξημένα καθήκοντα του προέδρου της Γ/βάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης μου το επιτρέπουν, να βρίσκομαι στον τόπο μου, ανάμεσα σε φίλους και συμπατριώτες. Εξάλλου αυτές οι επισκέψεις και η επικοινωνία με τους συμπολίτες μας είναι δημιουργικές και χρήσιμες, γιατί εμπλουτίζουν τη σκέψη μου και με ευαισθητοποιούν περισσότερο πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και ο τόπος μας».
- Θα σας δούμε και στη Βουλή ή στο τιμόνι ενός δήμου μια μέρα;
«Σε μένα, που πάνω από 30 χρόνια δρω στον κοινωνικό χώρο, δεν ταιριάζει η αποστράτευση από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Aπ' όπου προσφέρεται καλύτερα, θα συνεχίσω να συμμετέχω στην κοινή προσπάθεια του λαού μας για ένα καλύτερο μέλλον, για εμάς και τα παιδιά μας, για μια καλύτερη πορεία του τόπου καταγωγής μου αλλά και συνολικά της πατρίδας μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου