Σελίδες

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ομιλία στο 6ο Συνέδριο της ΟΣΥΑΠΕ του Αντώνη Μαρκάκη, αντιπροσώπου στο συνέδριο του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Κρήτης Ν. Ηρακλείου


Καλημέρα σε όλους από την Κρήτη και πιο συγκεκριμένα από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Περιφέρειας Κρήτης Ν. Ηρακλείου, τα μέλη του οποίου εκπροσωπώ μαζί με 4 άλλους συναδέλφους μου σαν Πρόεδρος. Ελπίζω και εύχομαι να έχουμε ευπρεπείς και δημοκρατικές διαδικασίες, να δώσουμε ένα παράδειγμα υγιούς ατμόσφαιρας και διαλόγου με εποικοδομητικά αποτελέσματα. Θα ήθελα να σας μεταφέρω τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν εργαζόμενοι στην Περιφέρεια Κρήτης με συγκεκριμένους άξονες.
Καταρχήν θα ήθελα να αναφερθώ στην λειτουργία και οργάνωση της ΟΣΥΑΠΕ. Για μας στην επαρχία η Ομοσπονδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει κάποιο συντονιστικό όργανο το οποίο να λειτουργεί σαν βάση ανταλλαγής πληροφοριών, σαν ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας οργάνωσης ανά Περιφέρεια. Δυστυχώς δεν έχουμε ενημέρωση για τις δράσεις και τις διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συντονισμός και ενιαία δράση των πρωτοβάθμιων συλλόγων, που θα μπορούσε να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των αγώνων μας. Σαν παράδειγμα θα αναφέρω τις πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις που έγιναν πέρυσι το χειμώνα, χωρίς καμία οργάνωση, ενημέρωση και συντονισμό στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο νότο της Ευρώπης. Πολύ μεγάλη σημασία έχει και η ανυπαρξία της ΑΔΕΔΥ η οποία έχει αναλωθεί σε προκήρυξη επαναλαμβανόμενων μονοήμερων απεργιακών κινητοποιήσεων, οι οποίες εκτόνωσαν την οργή του κόσμου χωρίς κανένα αποτέλεσμα, και δεν μπόρεσαν να προστατέψουν το ήδη ελάχιστο εισόδημα μας. Παράδειγμα παντελούς έλλειψης συντονισμού για την δράση της ΑΔΕΔΥ στο Ηράκλειο αποτελεί η απόφαση για κατάληψη του κεντρικού κτιρίου της Περιφέρειας Κρήτης, χωρίς καν να ενημερωθεί το Δ.Σ. του Συλλόγου μας. Κανένας συντονισμός και σε επίπεδο ΟΣΥΑΠΕ: δεν είδα να προταθεί και να προκηρυχθεί μια απεργία διαρκείας από όλες τις Περιφέρειες, παρά τα τόσα προβλήματα που μας προκάλεσε το μνημόνιο, αλλά να μην ξεχνάμε και αυτό το περίφημο ‘ενιαίο μισθολόγιο’, στο οποίο κανείς δεν αντέδρασε, με αποτέλεσμα την μισθολογική εξαθλίωση μας. Τι άλλο περιμένουμε για να αντιδράσουμε,αναρωτιέμαι; Επίορκοι, διαθεσιμότητα, παρατηρητήριο,κινητικότητα: στην ουσία απολύσεις, σταδιακή απομάκρυνση υπηρεσιών δημόσιας ωφέλειας (όπως πρόσφατα το κλείσιμο των ΚΤΕΟ, με ετεροχρονισμένη αντίδραση της Ομοσπονδίας), και ολοένα και αυξανόμενη πλύση εγκεφάλου από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ στους πολίτες, η οποία μας μετέτρεψε σε εχθρούς και αντιπάλους. Καταλήψεις και διαμαρτυρίες αμφιβόλου νομιμότητας είναι πια ανεδαφικές και αναποτελεσματικές, κυρίως δε παράνομες. Οι πολίτες το αντιλαμβάνονται και δικαιολογημένα έρχονται απέναντι μας. Μόνο με το νόμο και την επίκληση του, προσφεύγοντας στην δικαστική εξουσία, θα ανατρέψουμε την κατάσταση. Γι’ αυτό προτείνουμε η Ομοσπονδία να ορίσει νομική στήριξη σε κάθε Περιφέρεια, η οποία θα στηρίζει τους εργαζομένους, θα συμβουλεύει και κυρίως θα αντιδρά άμεσα με κάθε νόμιμο μέσο σε κάθε παραβίαση του νόμου και του ίδιου του Συντάγματος Θα περίμενα όλο το Δημόσιο να είναι ενωμένο, να είμαστε όλοι μαζί, μιας και έχουμε κοινά συμφέροντα. Διέκρινα όμως αγώνες μεμονωμένους και συντεχνιακούς, καθηγητών, μηχανικών, εργαζομένων στους Δήμους κλπ. Αναρωτιέμαι γιατί όσοι ηγούνται της ΑΔΕΔΥ δεν οργάνωσαν κινήσεις που θα ανέτρεπαν τα πάντα; Φανταστείτε μια αντίδραση όλων των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, στενό και ευρύτερο, τι αποτελέσματα θα είχε. Υποθέτω, εύλογα νομίζω, όπως όλοι, ότι κρύβεται κάποια σκοπιμότητα στο γεγονός ότι δεν αγωνιζόμαστε όλοι μαζί, σκοπιμότητα που αφορά τους συνδικαλιστές που μας εκπροσωπούν... 
Δεύτερο σημείο που θέλω να τονίσω είναι η ανυπαρξία της ΟΣΥΑΠΕ στην προβολή των θέσεων των εργαζομένων στις αιρετές περιφέρειες. Καθημερινά παρακολουθώ εκπροσώπους των ΟΤΑ α’ βαθμού να εμφανίζονται στα ΜΜΕ και να υποστηρίζουν τις απόψεις τους. Εμείς που είμαστε; Βασικός στόχος μας πρέπει να είναι να αλλάξει η άποψη της κοινής γνώμης, γιατί μόνο ενωμένοι με την κοινωνία θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Διαβάζω και ακούω καταγγελίες από τον κο Ρακιντζή, τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, για διεφθαρμένους, κοπανατζήδες και επίορκους υπαλλήλους. Θα περίμενα από την Ομοσπονδία μας καταρχήν να προβάλει το γεγονός ότι ο κος Ρακιντζής είναι παράνομα στη θέση αυτή. Η θητεία του, που ήταν από το 2004 έως το 2009 έχει λήξει. Μόνο στις ανεξάρτητες αρχές υπάρχει η δυνατότητα παράτασης για οκτώ μήνες αλλά η θητεία του δεν εμπίπτει σε αυτές. Θα περίμενα να προβληθεί το γεγονός ότι ο κος Ρακιντζής αποτελεί όργανο έκφρασης της κυβερνητικής πολιτικής, μιας και επιλέγεται από τον Υπουργό Εσωτερικών κατόπιν συμφωνίας με το υπουργικό συμβούλιο. Συνεπώς είναι φερέφωνο της κάθε κυβέρνησης, δεν είναι διορισμένος με αξιοκρατικές διαδικασίες, η θητεία του έχει λήξει και παρόλα αυτά συνεχώς μιλάει για αξιοκρατία και νομιμότητα. Κανείς δεν αντέδρασε, όπως και κανείς δεν φρόντισε να ενημερώσει την κοινή γνώμη ότι επίορκος είναι όποιος υπάλληλος καταδικασθεί αμετάκλητα από τα αρμόδια δικαστήρια και όχι όποιος απλά παραπεμφθεί. Τα οποία δικαστήρια δεν έχουν ενισχυθεί με δικαστές εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκδικάσουν άμεσα τις υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούν, κάτι το οποίο είναι πάγια απαίτηση μας. Κανείς επίσης δεν πρόβαλε το γεγονός ότι τα πειθαρχικά συμβούλια συστήθηκαν δυο χρόνια μετά την εξαγγελία τους από τον Καλλικράτη με δική τους υπαιτιότητα, κανένας δεν μιλάει για το τεκμήριο της αθωότητας το οποίο ισχύει για τους εργαζομένους όπως για κάθε πολίτη, για την στήριξη της μονιμότητας και τους λόγους που επέβαλλαν την θέσπιση της από το Σύνταγμα εδώ και 100 χρόνια, προκειμένου να υπάρξει προστασία από τους πολιτικούς που διόριζαν και απέλυαν ανάλογα τις πολιτικές πεποιθήσεις των εργαζομένων. Πουθενά δεν άκουσα κάτι για την ουσιαστική και ποιοτική αναβάθμιση του δημοσίου, που δεν έχει σχέση βέβαια με τα μεμονωμένα περιστατικά των κοπανατζήδων, των μη έντιμων και ασυνεπών εργαζομένων που υπάρχουν σε κάθε επαγγελματική ομάδα, σε κάθε κοινωνική τάξη. Αντίδραση καμία δεν υπήρξε ούτε και στο μύθο τον οποίο δημιούργησε ο περίφημος κος Ραγκούσης για το 1 εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων, ούτε και προβλήθηκαν στοιχεία του Αυστριακού Ινστιτούτου εκείνη την περίοδο, τα οποία κατέρριπταν τον μύθο.
Μια τρίτη σημαντική παράμετρος που πρέπει να μας απασχολήσει είναι η άποψη που έχουν οι πολίτες για τον συνδικαλισμό και για τους εργαζομένους στον δημόσιο τομέα. Οι πολίτες έχουν την αίσθηση ότι ο συνδικαλιστής είναι ο εκπρόσωπος του κόμματος το οποίο τον επέλεξε για να επιβάλλει την πολιτική του, για να έχει προνόμια ο ίδιος και για να αναρριχηθεί σε θέσεις εξουσίας, ότι είναι κάποιος ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την εργασία αλλά με την ιδιοτέλεια, τη σκοπιμότητα, τις απάτες και τις κλοπές. Στο Ηράκλειο έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε αυτή την νοοτροπία. Υπάρχει τεράστια συσπείρωση των υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας στο Σύλλογό μας, έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε κλίμα ενότητας, και αυτό είναι που θα ήθελα κυρίως να σας μεταφέρω. Πώς το καταφέραμε αυτό; Με την πλήρη απεξάρτηση από τα κομματικά δεσμά, δεν κάναμε εκλογές με κομματικά ψηφοδέλτια. Είμαστε απλά πρόσωπα με διάθεση για αγώνα και προσφορά και το αποτέλεσμα της προσπάθειας μας είναι η αποδοχή, ο σεβασμός και η ενότητα. Έχοντας αυτή την εμπειρία, αυτό το πρότυπο, ερχόμαστε εδώ να σας προτείνουμε το ίδιο. Άλλωστε τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών με ποσοστό αποχής γύρω στο 50%, αυτό μας υποδεικνύουν. Δεν θέλουμε τα υπάρχοντα ανακυκλούμενα από τους ίδιους πολιτικούς κόμματα και σχηματισμούς, αυτά έφεραν την Ελλάδα σε αυτό το σημείο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κατεβαίνουν στις εκλογές ανεξάρτητοι, μακριά από την γνωστή πια υποκριτική στάση: “ναι το κόμμα μας μας κατέστρεψε, αλλά εμείς είμαστε από την άλλη πλευρά του ίδιου κόμματος». Η εμπειρία μας από τους πολιτικούς και βουλευτές στο Ηράκλειο είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους που αδιαφορούν πλήρως για τους εργαζόμενους στην Περιφέρεια. Ερχόμενοι σε επαφή, λίγο πριν την ψήφιση του Καλλικράτη, με κάποιους από αυτούς, διαπιστώσαμε πλήρη άγνοια των προβλημάτων, απαξίωση των εργαζομένων, και την γνωστή πλέον ατάκα: «...εμείς καταλαβαίνουμε αλλά μας αναγκάζουν». Τέλος πια η κοροϊδία από τους ανθρώπους που κοροϊδεύουν τους πολίτες και τους εργαζόμενους. Καλούμε την Γ.Σ. να αποφασίσει να μην δεχθεί κομματικά ψηφοδέλτια. Ας κάνουμε επιτέλους ένα βήμα, ένα ουσιαστικό βήμα, μπροστά. Τελευταίος λοιπόν άξονας γύρω από τον οποίο θα έπρεπε να οργανωθεί η δράση της Ομοσπονδίας μας είναι κατά τη γνώμη μας η πλήρης απεξάρτηση από τα κόμματα, τις σημαντικότερες εστίες ανεντιμότητας, διαφθοράς και υποκρισίας, τα οποία δεν μας αντιπροσωπεύουν...
Θα ήθελα επίσης επιγραμματικά να αναφέρω προβλήματα που αφορούν την λειτουργία του νέου θεσμού της αιρετής Περιφέρειας, ο οποίος θεσμός, αντί να ενισχύεται, συνεχώς υποβαθμίζεται και αποδυναμώνεται.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι η απογύμνωση από πόρους και προσωπικό. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι στην πρόσφατη διαθεσιμότητα 17 συνάδελφοι μας έφυγαν από την Περιφέρεια Κρήτης, αλλά καμία θέση δεν κρίθηκε ότι χρειάζεται να καλυφθεί από άλλους εργαζομένους προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της ήδη αποδυναμωμένης και λόγω συνταξιοδοτήσεων αυτοδιοίκησης.
 • Στο άρθρο 186 του Νόμου 3852/2010 του Καλλικράτη περιγράφεται αναλυτικά η πληθώρα των αρμοδιοτήτων των Περιφερειών και στο άρθρο 260 η χρηματοδότηση τους μέσω των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων προκειμένου να είναι δυνατή η άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και η εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας τους. Ωστόσο, οι ίδιοι πόροι των Περιφερειών καταγράφουν κατακόρυφη πτώση λόγω και της τρέχουσας δυσχερούς οικονομικής συγκυρίας (τα έσοδα από τέλη μεταβίβασης & ταξινόμησης είναι μειωμένα κατά 60-70%, τα πρόστιμα πολεοδομίας πλέον ανήκουν στους Δήμους, κλπ) ενώ οι ΚΑΠ για επενδύσεις & οδικό δίκτυο καταργήθηκαν οριστικά, επιφέροντας μείωση έως και 80% στα έσοδα των Περιφερειών που χρηματοδοτούσαν το Τεχνικό τους Πρόγραμμα. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι η τεράστια έλλειψη πόρων και η διακοπή της χρηματοδότησης των Περιφερειών στην ουσία υπονομεύουν το ρόλο και το λόγο ύπαρξης τους και καταργούν τον αυτοδιοικητικό και αναπτυξιακό τους χαρακτήρα.
• Παράλληλα, μειώνονται οι εργασίες που διεκπεραιώνονται από τις Περιφέρειες (τα ΚΤΕΟ οδηγούνται σε οριστικό κλείσιμο, η πληρωμή της αμοιβής για την πρωτοβάθμια ιατρική εξέταση κατά την χορήγηση των διπλωμάτων οδήγησης προωθείται να γίνεται απευθείας στους γιατρούς και όχι μέσω των Διευθύνσεων Μεταφορών που γίνεται μέχρι σήμερα, κλπ) ενώ αρμοδιότητες που ανήκαν στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και είχαν εξασφαλισμένες πιστώσεις μεταφέρθηκαν στους Δήμους (π.χ. οι παιδικές κατασκηνώσεις και τα προνοιακά επιδόματα).
• Το Παρατηρητήριο των ΟΤΑ αποτελεί την θηλιά στο «λαιμό» των Περιφερειών δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας που θάβει κάθε έννοια ‘τοπικής αυτοδιοίκησης’: οι Περιφέρειες τίθενται υπό διαρκή παρακολούθηση, υποχρεούνται να τηρούν ανέφικτους μηνιαίους και τριμηνιαίους στόχους με αποκλίσεις μόλις 10%, ενώ σε περίπτωση απόκλισης για δύο συνεχόμενα τρίμηνα υπάγονται υποχρεωτικά σε Πρόγραμμα Εξυγίανσης, όπου πλέον οι πολιτικές υποδεικνύονται από το Παρατηρητήριο και όχι από τα αιρετά όργανα. Ανάμεσα στα μέτρα που μπορεί το Παρατηρητήριο να επιβάλει στους ‘ανυπάκουους’ και ‘ασυνεπείς ΟΤΑ’ είναι και οι υποχρεωτικές μετατάξεις υπαλλήλων προκειμένου να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του Φορέα και να επανέλθει σε όρους ισοσκελισμένου προϋπολογισμού. Το έργο λοιπόν των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης θα κρίνεται πλέον με όρους καθαρά τεχνοκρατικούς, οικονομοτεχνικούς. Η Ομοσπονδία οφείλει να θέσει θέμα συνταγματικότητας του Παρατηρητηρίου, καθώς ο ρόλος του δεν είναι απλά εποπτικός αλλά κυρίως παρεμβατικός, κατά παράβαση του Συντάγματος που κατοχυρώνει το αυτοδιοίκητο.
• Το μόνο θετικό για τις Περιφέρειες είναι ότι μέχρι και το 2015 η μισθοδοσία των υπαλλήλων θα καταβάλλεται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Είναι απαραίτητη ωστόσο η έγκαιρη διασφάλιση της συνέχισης αυτού του τρόπου καταβολής της μισθοδοσίας μας, ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα πληρωμής λόγω έλλειψης πόρων ή να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή υπάλληλοι με υποχρεωτικές μετακινήσεις ή διαθεσιμότητα λόγω αποκλίσεων του προϋπολογισμού από τους στόχους.
• Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη οι Περιφέρειες αποτελούν ισχυρό θεσμό με ουσιαστική αυτοδιοικητική εξουσία και μοχλό πραγματικής ανάπτυξης, οι τρέχουσες πολιτικές έρχονται να καταργήσουν ότι θετικό και καινοτόμο είχε ο Νόμος 3852/2010 για την τοπική αυτοδιοίκηση και να επαναφέρουν όρους κρατικού υδροκεφαλισμού.
• Οι νέοι οργανισμοί των Περιφερειών που θα σχεδιαστούν και θα δοθούν απευθείας από το Υπουργείο, χωρίς τη συμμετοχή των αυτοδιοικητικών παραγόντων, θα οδηγήσουν πιθανότατα σε συρρίκνωση των υπηρεσιών και θέσεων εργασίας και πολλούς συναδέλφους σε διαθεσιμότητα.
• Η συνεχής αναβολή των κρίσεων των υπαλλήλων από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια δημιουργεί ένα θολό τοπίο στην τοποθέτηση Προϊσταμένων Διευθύνσεων και Τμημάτων και απομακρύνει την αξιοκρατία που είναι απαραίτητη για την εξυγίανση και αναβάθμιση του δημοσίου τομέα.
Αυτές οι παρατηρήσεις είναι οι πιο ουσιώδεις κατά την κρίση μας που πρέπει να μας απασχολήσουν. Κλείνοντας να σημειώσω και πάλι ότι για μας αυτό το συνέδριο αποτελεί ευκαιρία για να στηρίξουμε το θεσμό της αιρετής Περιφέρειας και τους εργαζομένους της, για να αλλάξει η εικόνα και η αξιοπιστία του συνδικαλιστή, για να μπορέσει η Ομοσπονδία να αποκτήσει ουσιαστικό ρόλοκαι ανεξαρτησία. Κυρίως για να ανακτήσει ο δημόσιος υπάλληλος το κύρος και το ρόλο του μέσα στο κοινωνικό σύνολο, γιατί το αξίζει.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Με εκτίμηση, Αντώνης Μαρκάκης,
Πρόεδρος Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας Κρήτης Ν. Ηρακλείου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου