Θα χρειαστούν 20 χρόνια για να «ξαναγεννηθούν» οι χαμένες θέσεις εργασίας

Το σύνολο των απασχολούμενων κατά το 2014 θα είναι μικρότερο από τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό και τους ανέργους κατά 1,1 εκατομμύρια άτομα.
Πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί κάτω από το 17% η ανεργία τουλάχιστον για τα επόμενα δώδεκα χρόνια ακόμη και με το πιο αισιόδοξο σενάριο ετήσιας αύξησης του ΑΕΠ κατά 3,5%­4% (50.000 νέες θέσεις εργασίας τον χρόνο) σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ.
Αυτή τη δυσοίωνη εκτίμηση ανακοίνωσε σε ημερίδα για την ανεργία ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ /ΓΣΕΕ κ. Σάββας Ρομπόλης ο οποίος απέδωσε την καθυστέρηση απορρόφησης της ανεργίας τόσο στο κλίμα ύφεσης όσο και στα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Τι σημαίνει αυτό; Για να επιστρέψει η ελληνική οικονομία σε επίπεδα ανεργίας του έτους 2009 (450.000 άτομα) και να δημιουργήσει το ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας που χάθηκαν την περίοδο 2009­2013 ακόμη και με αυτό το αισιόδοξο σενάριο αύξησης του ΑΕΠ, θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 χρόνια.
Προς το παρόν πάντως η κάθοδος προς τον «πάτο του βαρελιού» δεν έχει ολοκληρωθεί. Η απασχόληση το 2014 εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα επίπεδα των 3.530.000 ατόμων, σε βαθμό που το σύνολο των απασχολούμενων κατά το 2014 να είναι μικρότερο από τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό και τους ανέργους κατά 1,1 εκατομμύρια άτομα με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για την αντοχή της κοινωνίας.
Η ανεργία στην Ελλάδα το 2014 σύμφωνα με το ΙΝΕ θα διαμορφωθεί κατά μέσο όρο στο επίπεδο του 30%-­31% (1.525.000 άτομα) από 28,5% - ­29% (1.450.000 άτομα) το 2013, 24,4% το 2012, 17,7% το 2011 και 12,5% το 2010.
Αυτό που συγκλονίζει περισσότερο και πιστοποιεί ότι επικρατεί ισορροπία τρόμου στην αγορά είναι ότι ο αριθμός των επίσημα καταγεγραμμένων ανέργων (1.400.000 άτομα) συμπίπτει με τον αριθμό των απασχολουμένων στον ιδιωτικό τομέα. Να σημειώσουμε ότι τα 955.000 άτομα είναι μακροχρόνια άνεργοι (ΕΛΣΤΑΤ, Γ΄ τρίμηνο 2013).
Κατά τον κ. Ρομπόλη η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα (751 ευρώ) και το ξεπάγωμα των συλλογικών συμβάσεων θα αποτελέσουν βασικό μοχλό για την έξοδο από την κρίση καθώς έρευνες έχουν αποδείξει ότι η συρρίκνωση των μισθών δε συμβάλει στην απασχόληση και οι χαμηλοί μισθοί για παράδειγμα στην Γερμανία δεν εξηγούν το χαμηλό επίπεδο (5%) της ανεργίας.
Οι μελέτες δείχνουν επίσης ότι τα κράτη – μέλη που καθυστερούν να εξέλθουν από την κρίση είνα αυτά στα οποία η αγορά εργασίας είναι περισσότερο απορρυθμισμένη και ευέλικτη.